نکاتی برای سفر با کودکان در سنین مختلف
سفر می‌تواند یک تجربه روشنگرانه و چشم‌نواز برای کودکان در هر سنی باشد: غذاهای جدید، تجربیات و دیدنی‌های جدید و آدم‌های جدید.
اما درنظر داشته باشید که اگر صاحب فرزند شده‌اید، سفر با کودک می‌تواند یک اتفاق قریب‌الوقوع باشد که به صورت غیرقابل پیش‌بینی شما را به چالش بکشاند. بنابراین بهتر است نکاتی را در سفر با کودکان درنظر داشته باشید تا تجربه بی‌خطر و خاطره‌انگیزی برای خودتان و آنها رقم بزنید.
سفر با نوزادان
اگر جزو والدینی هستید که قبل از بچه‌دار شدن به ماجراجویی در فضای باز علاقمند بودید، دلیلی ندارد که بعد از به دنیا آمدن نوزادتان او را فورا به طبیعت بیرون معرفی کنید. به یاد داشته باشید که سیستم ایمنی بدن نوزاد در چند ماه اول در حال شکل‌گیری و تکامل است. بنابراین نباید او را در معرض فضاهای عمومی شلوغ قرار داد. البته این بدان معنا نیست که نمی‌توانید او را به بیرون از خانه ببرید. در این رابطه پیشنهاد میکنیم مقاله ۵ دانستنی مهم برای سفری راحت با نوزاد را حتما مطالعه فرمایید.
در وهله اول اطمینان حاصل کنید که لباس نوزاد مناسب آب و هوای بیرون از محل اقامت است. بهتر است که در معرض آفتاب قرار گرفتن را برای او محدود کنید. اگر کودک بیش از 6 ماه داشت، می‌توانید از ضد آفتاب نیز برایش استفاده کنید. اما برای سنین کوچکتر بهتر است که حتما از کلاه سایه‌دار و لباس پوشیده استفاده کنید.
بخوانید: سفر با کودکان نوپا در جنوب شرق آسیا
سفر با کودک بین 6- 12 ماهه
فعالیت‌های فضای باز برای کودکان در این رده سنی شامل پیاده‌روی کوتاه، اردو زدن و کلاس‌های شنا است. اردو زدن برای کودک بین 6 تا 12 ماهه در حال رشد، فرایندی چالش‌برانگیز است. کودک به اطراف می‌خزند و هر آنچه دستش بیاید، مستقیم در دهانش می‌گذارد. والدین برای اطمینان از امنیت فرزندشان، باید هوشیار باشند. اگر می‌خواهید تجربه کمپینگ را در این سن داشته باشید، بهتر است به چادرزدن در حیاط اقامتگاه و یا محدوده‌ای امن بسنده کنید. همچنین حدود 6 ماهگی، بهترین زمان برای آشنایی کودک با شنا در آب است. زیرا اضطراب اینکار و ترس جدایی از والدین معمولا در حدود 8-9 ماهگی شروع می‌شود.
سفر با کودک نوپای 2-3 ساله
کودکان نوپا در این سنین قدرت و صبر لازم برای تکمیل پیاده روی 3 مایلی را ندارند، اما همیشه از گذراندن اوقات فراغت با خانواده در خارج از منزل لذت می‌برند. بعلاوه آشنایی با حشرات، گل ها و عوامل طبیعی بی‌خطر در بیرون از اقامتگاه، فرصت یادگیری مناسبی را برایش رقم می‌زند.
اولین تجربه اردو زدن برای یک کودک نوپا ، بهتر است چادر زدن در حوالی اقامتگاه باشد. برای محافظت از در برابر باد ، باران و سرما از چادر خوبی استفاده کنید و حتماً در برنامه اردوی کودک نوپای خود مشارکت کنید. اما در مورد تفریحات آبی باید گفت که این سن، زمان مناسبی برای حضورش در تجربه قایقرانی کوتاه مدت یا کایاکینگ است. البته نباید بیش از حد روی آب بمانید. معمولا 20 – 30 دقیقه کفایت می‌کند. هدف در این سن این است که کودک با فضای بیرون احساس راحتی داشته باشد و کمی با ماجراجویی آشنا شود.
بخوانید: جذاب‌ترین پارک‌ها برای کودکان در آسیا
پیش‌دبستانی‌ها در سنین 3 – 5 ساله
هم اکنون، کودک شما برای یک سفر طولانی‌تر آماده است. می‌توانید او را به یک پارک ببرید. به عمد مقصدی را انتخاب کنید که دارای ویژگی‌های مورد علاقه کودکان باشد. شاید این گزینه یک ساحل کنار دریاچه، آبشار یا تپه‌ای برای گشت و گذار باشد.
این سن، شروع خوبی برای آشنایی با صعود و صخره‌نوردی است. کودک پیش دبستانی، معمولاً به اندازه کافی بزرگ شده است که از مهارت‌های حل مسئله برای عبور از یک مسیر سنگی استفاده کند. بنابراین او را به سالن‌های کوهنوردی ببرید. در مورد ورزش‌های آبی، قایقرانی پیشنهاد می‌شود زیرا ثبات بیشتری نسبت به کایاکینگ برای کودک فراهم می‌کند. در ضمن این تفریح، به افزایش حس ماجراجویی و اعتماد به نفس او کمک قابل توجهی می‌کند.
کودک دبستانی 6 – 12 ساله
کودکان در این سن، در حال رشد و ابراز وجود هستند. حالا نوبت آن رسیده است که به علایق فرزندتان گوش فرا دهید، اگر فرزند شما علاقه زیادی به پیاده‌روی و اردو زدن نشان داده است، شاید زمان آن رسیده که یک سفر کوله پشتی ترتیب دهید. کودکانی که به آب علاقمندند، می‌توانند در کنار شما به کایاکینگ و قایقرانی بپردازند پس یک سفر کمپینگ قایقرانی را شروع کنید.
اگر کودک از فعالیت‌های کوهنوردی مانند صعود در یک سالن کوهنوردی لذت می‌برد، او را به صورت مهار شده در معرض صخره‌نوردی واقعی در ارتفاع کم و با طناب قرار دهید. واگر فرزندتان درونگراست شاید بهتر باشد که پیاده‌روی، دنبال کردن خرچنگ‌ها و جستجوی تمشک را در اولویت فعالیت‌هایش در سفر قرار دهید.
بخوانید: سفر به پربازدیدترین شهرهای دنیا
نوجوان 13 سال به بالا
سن نوجوانی نشانه‌هایی مثل تغییر نگرش و تغییرات و نوساناتی در روحیه دارد. اما این بدان معنا نیست که ماجراهای فضای باز باید پایان یابد. در این سن، اغلب نوجوانان به پیاده‌روی و کشف محیط اطرافشان علاقه خاصی پیدا می‌کنند. آنها مدام در زیر سنگ‌ها، روی درختان و علائم اطراف دقت می‌کنند تا چیز جدیدی شکار کنند. بعلاوه آنها بسیار به حفظ حریم شخصی‌شان و نیز ظاهر چهره و بدنشان حساس می‌شوند. والدین باید ضمن توجه به این دغدغه‌ها، هرازگاهی کمیپینگ‌هایی را برایشان تدارک ببینند تا آنها را بیشتر با طبیعت و مردم پیوند دهند.
در نهایت بدانید که آماده‌سازی فرزندان برای عبور از ماجراهای فضای باز، تفاوت چندانی با آماده کردن آنها برای یک زندگی مستقل ندارد. به عنوان والدین، انتظارات خود را واقع بینانه نگه دارید و انعطاف‌پذیر باشید. فقط کافی است دورادور مراقب باشید که خطری فرزندتان را تهدید نکند و نظاره‌گر رشد و پروازش باشید.
بخوانید: زمستانی شاد برای کودکان و بزرگسالان
