چند حقیقت جذاب درباره تفلیس !!

تفلیس به عنوان پایتخت گرجستان در طول سالیان دراز شاهد اتفاقات، حوادث و تجمعات زیادی بوده که در حالت ظاهری و سبک زندگی مردمش تاثیرات گوناگونی داشته است. این شهر که میزبان مردمان مختلف بود حالا در دل خود کلیساها، آتشگاه و بسیاری موارد دیگر برای کاوش دارد. اگر با تور گرجستان برای بازدید از این شهر افسانه‌ای می‌روید بهتر است حقایقی درباره آن بدانید.

تاریخ پیدایش شهر

طبق مطالعات باستانشناسان زمان پیدایش تفلیس به عهد عتیق قرن‌های اول دوم میلاد باز می‌گردد. این منطقه که در نزدیکی شهر قدیم تفلیس قرار داشت همیشه خوش آب و هوا بود و پادشاهان تفلیسی برای شکار به آن می‌رفتند. بعدها به علت وجود چشمه‌های آب داغ که خاصیت درمانی هم دارند تصمیم بر آن شد تا شهری در این محل ساخته شود. کلمه تفلیس در زبان گرجی به معنی گرم بوده و اشاره به همین ویژگی دارد.

میزبانی از آتشگاه زرتشتیان

ایرانیان در طول تاریخ به تفلیس حمله کرده‌اند که نتیجه‌اش ورود فرهنگ و مذهب ایرانی به خاک گرجستان بوده است. آن زمان دین مردم ایران زرتشتی بود و به همین دلیل به محض تصرف تفلیس در آنجا آتشگاهی به پا کردند تا محل عبادتی برای خودشان داشته باشند. خرابه‌های این ساختمان باستانی هنوز در خیابان گومی در شهر قدیمی باقی مانده است.

میزبانی از قدیمی‌ترین کلیسای گرجستان

کلیسای Anchiskhati قدیمی‌ترین کلیسای تفلیس است که در قرن ۶ام توسط پسر پادشاه واختان گرگاسالی ساخته شد. این کلیسا در ابتدا برای مریم مقدس ساخته شده بود اما در قرن ۱۷ام با انتقال شمایل مسیح به این کلیسا، به کلیسای جامع Anchiskhati تغییر نام پیدا کرد. این کلیسای سنگی سفید با وجود خساراتی که در طول سال‌ها دیده هنوز پا بر جا مانده است.

سیدآباد، بخشی از تفلیس

در اصل، تفلیس قلمرو آبانتوبانی تا مجسمه ۳۰۰ آراگولی در خیابان گرگاسالی را تحت پوشش قرار می‌داد. در قرن ۱۷ام شاه عباس اول که سید و آقای دسته‌ای از مسلمانان بود مجبور شد به این شهر مهاجرت کند و در آن بماند. به این ترتیب برخی از قسمت‌های تفلیس به سیدآبادی تغییر نام دادند.

قلمرو خارج از دیوارهای تفلیس، شهر بیرونی نامیده شد

قلمرو میدان آزادی امروزی، خیابان روستاولی، خیابان پوشکین و باراتاشویلی بعدها به شهر بیرونی شناخته می‌شدند، زیرا تفلیس مجبور به گسترش بود و آنها پشت دیوارهای شهر گسترش یافته بودند. در طی قرون وسطا اشراف و نجیب‌زادگان در این نقاط قصرها و اقامتگاه‌هایی ساختند و اولین مراکز تجاری و کاروانسراهای شهر را ایجاد کردند.

اولین چاپخانه تفلیس

در ابتدای قرن ام۱۸، واختان VI، جانشین پادشاه کارتلی، نخستین چاپخانه این شهر را ایجاد کرد. این چاپخانه اولین کتاب خودش را که انجیل بود در سال ۱۷۰۹ در تفلیس منتشر کرد. این در حالی است که کتاب دوم آن‌ها در سال ۱۷۱۲ در پوست پلنگی که شوالیه شوتا روستاولی شکار کرده بود منتشر شد. ساختمان چاپخانه بین دو کلیسای Anchiskhati و سیونی واقع شده است. امروزه همه چیز درباره این چاپخانه از بین رفته و تنها نشانه‌هایی مبنی بر وجود آن باقی مانده است.

تبدیل شدن تفلیس به شهری اروپایی

در سال ۱۸۰۱ وقتی پای روس‌ها به این شهر باز شد و بعد از آن حکومت شوروی سابق در منطقه متسلط شد، زمینه‌ای پیش آمد تا چهره شهر به آرامی تغییر کند. حاکمان جدید شروع به توسعه تفلیس کردند و از آن شهر پیچیده‌تری ساختند. معماری این دوره با سبک ساخت و سازهای کلاسیک در اروپا و روسیه مطابقت دارند. عناصر گرجستانی مثل بالکن‌های چوبی، دکوراسیون شیشه رنگی و راهروهای رنگامیزی شده به سبک اروپایی و روسی اضافه شد و شیوه‌ای جدید و بومی در ساخت و سازها ایجاد نمود.

کنکا اولین حمل و نقل عمومی شهری

کنکلا به عنوان اولین وسیله حمل و نقل عمومی، ترموایی بود که با استفاده اسب‌ها به حرکت در می‌آمد. گرچه این ترموا در سال ۱۸۸۳ وارد تفلیس شد و مردم را جا به جا می‌کرد اما در سال ۱۹۰۴ مجهز به نیروی برق شد تا با گنجایش ۲۰ مسافر مردم را در شهر جا به جا کند. در حدود تنها ۲ سال حدود ۱۶ کیلومتر خط راه آهن جای جای شهر را زیر پوشش خود در آورد. تا سال ۱۹۱۲ این رقم به ۴۵ کیلومتر رسید.